نظام را از هم می گسلد.
بسیاری از صاحبنظران معتقدند که اگر رویاروئی مردم با نظام حاکم بدون توسل به خشونت و خونریزی به پایان برسد، هرچند مردم در این رهگذر امتیازاتی هم بدست آورده باشند، هرگز نمی توان این مبارزات را انقلاب نامید. زیرا همان طور که گفته شد همه شواهد تاریخی حکایت از آن دارد که انقلابهای بزرگ دنیا همواره با خشونت و درگیری های شدید و ممتد مواجه بوده اند.
با ذکر این مقدمه به آسانی می توان نتیجه گرفت که دادگاه های انقلاب، یکی از بارزترین مظاهر انقلاب ایران است. بیاد بیاوریم که ملت ایران سالها شاهد تشکیل دادگاه هایی بود که نام هایی چون نظامی، امنیتی و سیاسی بر آنها نهاده بودند. در این دادگاه ها دادستان ها نه از طرف مردم بلکه از سوی عمال رژیم سخن می گفتند.
در همین دادگاه ها بود که بسیاری از آزادگان و پاسداران آزادی و استقلال ایران به مرگ محکوم شدند. رژیم دست نشانده با محکوم کردن این قهرمانان ملی، نه تنها آنها را از بین می برد، بلکه به طور غیر مستقیم می خواست به توده های مبارز مردم بفهماند که