عقیدتی و خط مشی کلی مشخص شده ای که در مجموعه ای به نام (مواضع) بیان می گردد و مرکزیت و رهبری آن انتخابی است که در آغاز مرکزیت از بین هیأت مؤسس انتخاب و در جریان رشد مرکزیت توسط نمایندگان انتخابی حوزه ها در کنگرۀ سراسری انتخاب می گردد.
در حزب بر خلاف سازمان، اعضاء، مسئولان رهبری حزب را (با رعایت مقررات و سلسله مراتب) انتخاب می کنند و در صورت مشاهده تخلف آنها و یا عدم مدیریت و برنامه ریزی صحیح و یا بی کفایتی در رهبری و اداره حزب، آنان را استیضاح می کنند و یا برای دوره بعد انتخاب نکرده عناصر شایسته تری را به جای آنها می نشانند.
به همین علت در احزاب، حالت مرکزیت گرائی شدید و یا دیکتاتوری موجود در سازمان وجود ندارد و تحمل گرایشات مختلف در درون حزب (به شرط قبول و باور مواضع حزب و شرکت در راستای کلی حزب) به راحتی امکان پذیر است. تبعیت اعضاء در حزب از مرکزیت به مانند سازمان، حالت دستور از بالا را ندارد بلکه حالت (تبعیت) را دارد و اعضاء ضمن اینکه تابع مرکزیت منتخب خود هستند و به علت اعتقاد به حزب، وظایف حزبی را با جان و دل انجام می دهند، اما در اظهارنظر شخصی خویش نیز آزادند، به همین سبب کمتر در حزب انشعاب رخ می دهد و اگر انشعاب شد همدیگر را بهتر تحمل کرده رفتار ملایم دارند. لذا گسترش حزب وسیع است و صنف های جامعه را دربر می گیرد.