بداند که لطف الهی شامل حال او شده و وسیله ارسال فیض به سایر بندگانش گشته و این بار سنگین که مسئولیت بیشتری بر دوش او گذاشته بایستی موجب تواضع بیشتر وی گردد نه تفاخر و خود برتر بینی و تبختر.
2- رفتار و حرکات و قیافه وی پسر از احراز مسئولیت با قبل از آن فرقی نکند، زیرا خیلی از افراد هستند که به محض رسیدن به مسئولیتی، راه رفتن، قیافه، لحن صحبت کردن، طرز نگاه کردن و ... آنها تغییر می کند.
چنین اعمالی بسیار مورد مذمت است و می رساند که وی علاقمند به مقام بوده و یا برای پست گرفتن، موضوعیتی قائل بوده که اینچنین یک مسئولیت وی را تغییر داده است.
3- ضمن حفظ وقار و تحکم به موقع و بجا از تکبر و کلفت کردن صدا خودداری نماید و قاطعیت را با نهایت آرامش و بدون کلمات نیش امیز و یا اهانت آور، بکار برد و در تمام موارد همچون پدری مهربان که نهایت شفقت را به فرزندان خویش دارد ولی در مواقع لزوم از تنبیه و مجازات خطاکار چشم پوشی نمی کند عمل نماید.
4- هیچگونه توقع و انتظار به جز اینکه عمل به وظائف خویش نمایند و خدا را خشنود کنند از اعضاء نداشته باشد و از گرفتن هدایای بودار به شدت خودداری نماید.
5- توجه به مشکلات و مسائل عضو و کوشش در رفع آنها
6- خیرخواهی و نصیحت و مراقبت و مواظبت، به نحوی که به صورت یک (آقا بالاسر) در نیاید بلکه با موعظه حسنه و از طریق حکمت عمل کند و ببیند از چه راهی و چگونه می تواند عضو را از لغزش ها حفظ کرده رشد دهد. و نیز مراقبت کند که عضو