- تهمت و افتراء
- نقص دیگران را دیدن و غفلت از نقائص خود
- نقص دیگران را بزرگ کردن
- بی اهمیت دانستن خدمات دیگران
- تجسس برای عیب جوئی و پیدا کردن نقائص دیگران
- از خود راضی بودن (رجوع شود به اصول کافی جلد 3 باب عجب)
- خود برتر بینی
- مطرح کردن سوابق خود به منظور بزرگ جلوه کردن (مگر در مواردی که دفاع از خود لازم است و یا ذکر این سوابق درسی آموزنده برای دیگران می باشد)
- دوستی زدگی (تعصب در دوستی با کسی به صورتی که عیوب او را نیز حسن دانسته از وی حمایت بی منطق نماید حب المثیی یعمی و یصم)
- شخصیت زدگی (به صورتی که شخصیت برای او به صورت بت درآید)
- سازمان باوری و گروه گرائی، که بدون تحقیق هرچه را سازمان بگوید قبول می کند و معیار خوب و بد حزبی بودن یا نبودن و یا مورد قبول حزب بودن یا نبودن است.
10- سرگرم شدن به فعالیت های اجتماعی وغفلت از عبادات و حالات معنوی، یعنی گاهی عناصر متدین و مخلص در میدان مبارزه و فعالیت های اجتماعی آنچنان غرق می شوند که وقتی برای عبادت و صحبت کردن با محبوب ازلی پیدا نمی کنند و به تدریج به صورت انسان های عمل زده در می آیند و حالت صفا و معنویت در آنها گم می گردد و شیطان و