از این حضیض (منتها درجه ذلت و پستی) بالا ببرد؛ "انّا هدیناه السبیل" با هدایت انبیاء و اولیاء و جانشینان انبیاء می‌تواند این روح را تربیت بدهد و صفات روحی را تکامل ببخشد و خود را فرشته و بالاتر از فرشته کند. فرشته‌ای که وجودش در اینجا و مانندش در این جهان مشکل است چنانچه علی(ع) در آن خطبه می‌فرماید وقتی‌که همام این جوان ملکوتی، این انسان تربیت یافته مکتب علی(ع) این عرب صحرانورد بیابانی که زیر انفاس قدسیه علی بن ابیطالب جزء متقین شده و این قرآن چنان در او روح ایمان دمیده است، او دیگر زمینی نیست او انسان آسمانی است. "وَ لَوْ لَا الْأَجَلُ الَّذِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ..."
خبرداری ای استخوان قفس که جان تو مرغی است نامش نفس، اگر نبود اینکه خدا نوشته است باید چندین سال در این قفس بماند و روح عالی ملکوتی او باید در این اندام و در این قفس زیست کند و حبس بشود، اگر این نوشته و تَحَتُّم پروردگاری نبود "لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ" (نهج البلاغه، خطبه همام) آنان در اینجا نمی‌ماندند و قفس را می‌شکستند و پرواز به ملأ اعلی می‌کردند. آنها یک چنین انسان‌هایی هستند؛ صفات ملکوتی‌شان تقویت شده است.
از راه دور آمده، در حوزه علمیه جزء سربازان امام زمان شده جزء شاگردان مکتب امام صادق شده و آن‌چنان شده که آن را راوی می‌گوید. مرحوم کلینی [در] کتاب باب القلب در اصول کافی و در حالات برخی از شاگردان این مکتب می‌نویسد: "یا بن رسول الله" هنگامی‌که در خدمتت می‌نشینم و از سخنان شما استماع می‌کنم آن‌چنان قلبم پاکیزه می‌شود و آن‌چنان قلبم بالا می‌رود، آن‌چنان دنیا در نظرم عدم می‌شود، اما متأسفانه از حضورت دور می‌شوم باز آلوده می‌شوم. فرمود:
اگر بتوانید مواظبت کنید، بتوانید آن حالت‌ها را در خودتان نگهدارید، بتوانید این نفس اماره را قدری لجام بزنید