بنگرد و مانند بهائم در فکر خود و خور و خواب خود باشد. بزرگان آمدند غنیمت‌ها بردند به مقامات رسیدند، شیخ مفید آمد چه شد؟ وقتی‌که دفنش کردند و رفتند فردا آمدند دیدند آقا آمده سر قبرش گریه کرده و یک خطی هم نوشته، ای مفید رفتی، کاش گوش آقایت آن صدایی که گفتند شیخ مفید مرحوم شده را نمی‌شنید. دلم را آزردی، مرگت برای اسلام و اهل‌بیت بزرگ بود. یک چنین امتیازاتی بگیر!
آقائی که درس می‌خوانی، طلاب محترم، روحانیت محترم، شیخ مفید باش و سید جمال اسدآبادی و امثال اینها باشید. اسلام زنده است و هر دلی که اسلام در او رسوخ کند آن دل زنده است. می‌دانید چه شده است که این دانش آموزان، دانشجویان، طبقه جوان یک نسیمی که می‌وزد از این طرف، همه به این طرف می‌آیند؟ مثل اینکه اسلام را ندیده بودند زیرا که جوّ پَهلَوی ملعون، جوّی نبود که انسان بپروراند. این بیچاره‌ها از معارف اسلامی اطلاع ندارند، به خدا قسم هر محیطی که اسلام آنجا وارد بشود هیچ مکتبی راه پیدا نمی‌کند، زیرا اسلام قوی است. اسلام در این محیط‌ها نبوده که اینها از این طرف و آن طرف می‌روند. "یَذهَبون یَمیناً وَ شِمالاً" چون اینها ریشه در اسلام ندوانده‌اند.
ای طلاب محترم بروید مردم را بیدار کنید. من به یکی از رفقا گفتم: به خدا قسم یک نفر از این جوان‌ها در گوشه و کنار یک مملکتی منحرف بشود من چنان متأثر می‌شوم مثل اینکه فرزند بیست‌ساله که در خانه پرورانده‌ام او منحرف شده و او مرده است؛ اینها بچه‌های ما هستند. بروید نگذارید گرگ‌های بیابان بچه‌های شما را بدرند و ببرند. اینها از حقایق اسلامی اطلاع ندارند؛ کی معارف اسلامی در دبستان‌ها رفت، کی معارف اسلامی در دبیرستان‌ها رفت، کی معارف اسلامی در دانشگاه رفت. اینها کی از اسلام اطلاع پیدا کردند؟ اینها را مسخره هم نکنید بر اینها گریه کنید که اینان از اسلام بی‌خبرند.