برای اینکه بنده مقرب درگاه من باشی.
شنیدنت، شنیدن من باشد، چشمت عَینُ الله باشد، دستت یدالله باشد، گوشت اُذُن الله باشد، همه را از استعمال این نیروها بدست آورده ای. بنابراین ربح دنیوی از این سرمایه ی شما این است که این نفس شما یک نفس کاملی است و تکامل پیدا کرده است و در سایه ی این تکامل وقتی که چشم از این جهان فروبستی به اعلی مرتبه مقام انسانیت در عالم دیگر خواهی رسید.
این مجاهده است و در راه این مجاهده است که قرآن می فرماید: «وَ لاتَحسَبَنّ الّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللهِ اَمواتاً» (آل عمران، آیه 168) و مپندارید کسانی که کشته شدند در راه خدا، مرده اند. فقط آن نیست که با شمشیر کشته شود گرچه آن هم مصداقش است، هرکس از خانه ی خودش بیرون برود برای اینکه کمال تحصیل کند در هر جا بمیرد شهید است، در هر جا بمیرد کربلای اوست، در هرجا بمیرد به مرتبه ی شهادت نائل شده است.
«وَ مَن یَخرُج مِن بَیتِه مُهاجراً اِلی اللهِ وَ رَسولِه ثُمّ یُدرِکُه المَوتَ فَقَد وَقَعَ اَجرُهُ عَلَی اللهِ» (نساء، آیه 100)، آن کس که از خانه ی خود بیرون رود و هجرت بسوی الله کند در هر مسیری مرگش او را دریابد پاداش او به عهده پروردگار است. این است سود دنیوی «قرار دادن سرمایه در مسیر صحیح»، تخلق به اخلاق الهی، انسان ایده آل شدن، انسان خلیفه الله شدن و درنتیجه در آخرت بهترین مقامات را حیازت کردن، این سود بهترین سود است و این سود است که انسان را سعادتمند می کند.
علما درباب این سود سخن ها گفته اند؛ در روایاتی وارد شده است عربی از مقابل مسجد پیامبر بزرگ رد می شد صدای پیامبر به قرآن بلند بود، از جلوی مسجد می گذرد ناگهان می بیند قرآنی خوانده