هستند ما مغرور شویم در صورتی که هر کس خودش را بهتر می‌شناسد. با اعتقاد مردم به عدالت واقعی بنده، من که عادل نمی شوم. امام بنا کرد گریه کردن، این آیه را می خواند:
تلک الدار الآخرة نجعلها للذین لا یریدون علوا فی الارض و لا فسادا. (قصص، آیه 83)
این آیه را تکرار می فرمود و اشک می ریخت و می فرمود: والله عند هذه الآیة تقطع الامانی.
انسان فکرهایی می‌کند، من امام جمعه هستم، جمعیتی گوش به حرف من می کنند جمعیتی به واسطه من آگاه شده اند و امثال اینها. ولکن ای بسا هر کدام از این حرف ها در جای خودش درست بوده. به واسطه یک بیان جنابعالی مفسده ای رفع شده، هزاران مفسده رفع شده افراد زیادی به راه راست آمدند، افرادی به واسطه ما و شما با خدا آشنا شدند اما باید این را حساب کنیم و ببینیم ما خودمان آشناییمان با خدای توانا چقدر است؟
والله عند هذه الآیة تقطع الامانی، هم معنایش این است ای بسا انسان خیالاتی بکند که فرضا من این