فشار رهایی از هویت ملی کرد و از جهت دیگر آنان را وعده‌های بدون فرجام داده است.
از سال 1348 تا سال 1356، در زمانی که ابتدای آن اعلام وجود استان کردستان است، همواره روزنامه‌ها خبر از آبادانی آنجا داده اند. با تعویض استاندار، وعده‌های گوناگون ایجاد بیمارستان، ساختن راه ها، ساختن واحدهای مسکونی را در این مدت به فراوانی داده اند.
اوامر شهبانو در مورد عمران کردستان تیترهای درشتی را در صفحات مهم روزنامه‌ها اشغال می کند، وعده ایجاد سه مجتمع ورزشی بزرگ در کردستان می دهند، می گویند که چهل هزار شغل جدید ایجاد می گردد، برای ایجاد واحدهای صنعتی و تولیدی و جهت ایجاد بازار کار 2 میلیارد دلار را کردستان به خود اختصاص می دهد، مجتمع بزرگ مرغداری درست می گردد، تشکیل کارخانه تولید لباس‌های ارزان قیمت را نوید می دهند، امثال اینها وعده‌های بی حاصل و بی محتوایی بود که فقط و فقط با احساسات مردم کردستان بازی کرده بود.
مردم کردستان هیچ گونه حقیقتی را از دولت مرکزی ندیده بودند، دولت نیز از نارسائی‌های منطقه و کمبودهای روز افزون آن برای به زانو درآوردن مردم مسلمان کرد بهره می گرفت و آنان را به خیال خود تحت انقیاد قرار داده و امکان هرگونه سرکشی را از آنان گرفته بود.
از طرفی دیگر از اواسط سال 1347 که رژیم بعثی بر عراق حاکم می گردد تا سال 1351 جنگ