نشان می دهد حدود 58660 هکتار زمین زیر کشت آبی و در عوض 373350 هکتار زمین زیر کشت دیمی است. و البته باید حدود 130000 هکتار منابع طبیعی این استان که به صورت جنگل در دامنه کوه‌های زاگرس و مراتع این استان وجود دارد به آن افزوده گردد.
پس دیده می شود که علیرغم استعداد و امکانات منطقه، کردستان هنوز یکی از عقب مانده‌ترین قسمت‌های کشور است و به همین دلیل، درآمد سرانه یک خانواده کشاورز در استان کردستان آنقدر پایین و ناچیز است که حتی برای مخارج سالانه خانواده هم کافی نیست و اکثرا مجبورند که به دامداری نیز بپردازند و با وجود این باید با قناعت زمان را بگذرانند.
دامنه فقر فرهنگی و بی سوادی بسیار وسیع و درصد بی سوادان در شهرها به 65% می رسد و در روستاها به 85% می رسد، میزان مرگ و میر به علت سوء تغذیه و نبودن امکانات بهداشتی بسیار بالا است. در این منطقه از نظر صنعتی، فعالیت چشمگیری وجود ندارد چرا که به دلایل فقدان راه و بن بست بودن استان، آب و هوای سردسیری و عدم وجود سرمایه های بزرگ و بی توجهی دولت، تعداد کارگران ماهر در این استان از 50% کلیه کارگران تجاوز نمی کند و بی سبب نیست که جز دو کارخانه توتون چپق هیچ کارخانه تولیدی بزرگی در منطقه دیده نمی شود و خلاصه صنعت کردستان به چند کارخانه پشم شوئی، آرد و تولید پوشاک محدود می گردد.