مسلمان دردمندیم و ما دانشجویان مسلمانیم که نه به حزبی، نه به گروهی، نه به فردی وابسته نیستیم و تنها پیروی راه توایم که راه اماممان علی(ع) است و تنها در کنار توایم که جای محرومان و ستم دیدگان است.
آری ای امام ما دردمندیم زیرا تو به اندوه نشسته ای، آری ای امام ما به فریاد آمده ایم زیرا تو پوزش خواه خطاهای دیگران شده ای و ای امام ما درد و دل‌هایمان را به که بگوییم؟ به وزیر خارجه که از وزارتخانه اش خنده‌ی طاغوتیان برخاست و در سفارتخانه‌هایش بدان سبب که او تنها به بند و بست پشت پرده می‌پردازد اسلام در لباس شاهنشاهی به غربت رفته است؟ با وزیر ارشاد ملی به درد و دل بنشینیم که فرزندان مسلمانت را به گواه نماینده ات آیت الله حسین نوری در برابر چاقوکشان خانه‌ی ایرانش در پاریس تأمین جانی نیست؟
و اکنون ای امام فرمانی دگر ده تا دست این‌ها را بگیریم و از وزارتخانه‌های ملت که هنوز رنگ سرخ لاله دارد و بوی عطر خون شهیدان اسلام را می‌دهد بیرونشان کنیم.
ای امام خدا را به شهادت می‌گیریم که چون تو با کسی شوخی نداری، ما جرأت کرده ایم به فریاد و فغان بپردازیم. ای امام