درون این روح خدا تجلی می‌کند "فَاظهَرَ عَنها اَفعالَه" آنگاه است که از بدن و اندام و اعضاء همه، افعال الله تولید می‌شود این نتیجه آن صفاتی است که در او ایجاد شده است.
مرحوم فیض در حدائقش روایتی از علی (ع) دارد، ای خدا کجا بطلبم تو را، در چه محلی و از زبان و دهان که؟ کجا مسافرت کنم؟ مگر گذشتگان ما نبودند که فرسنگ‌ها سفر می‌کردند تا در برابر یک انسان ابرقدرت ایمانی زانو بزنند و در پیشگاهش بنشینند تا خود را اصلاح کنند. قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالی:
"مَن طَلَبَنی وَجَدَنی وَ مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی اَحَبَّنی وَ مَن اَحَبَّنی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشَقتُهُ وَ مَن عَشَقتُهُ قَتَلتُهُ وَ مَن قَتَلتُهُ فَعَلَیَّ دیَتُهُ وَ مَن عَلَیَّ دیَتُه فَانا دِیَتُهُ" (حدیث قدسی)
آنکه دنبال من بیاید، آنکه مرا پی جویی کند، آنکه از این آثار عوالم مرا ببیند "عَمِیَت عَینٌ لاتَراکَ لِنَفسِه رَقیباً" حسین در آن مرحله بزرگ و در صحرای عرفات عرضه می‌دارد:
خدا کور باد آن چشم دل که تو را در تمام خلل و فرج جهان نبیند!
با صد هزار جلوه برون آمدی که من با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
"مَن طَلَبَنی وَجَدَنی" من هستم همه جا، بیا پیش من، وَ مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی اَحَبَّنی، کسی که بشناسد من چه هستم، و چرا او را آفریدم و چه سعادتی در نظر دارم، می‌خواهم او را از زمینی بودن بیرون آورم و او را آسمانی کنم، فردا در بهشتش جای دهم، آنجا که فرشتگان به سراغش بیایند سلامشان بر او این‌گونه باشد "سَلامُ مِنَ الحَیِّ الَّذی لایَموتُ اِلی