(پاورقی: شرح لمعه، جلد 1- شروط نماز جماعت/ و عداالت: عبارت است از ملکه نفسانی که محرک انسان است بر ملازمت تقوا که آن تقوا قیام بواجبات و ترک منهیات گناهان کبیره است بطور مطلق، یعنی چه با اصرار و چه بدون اصرار و باز اجتناب کردن از گناهان صغیره به طور اصرار بر آن و ملازمت مروّت یعنی پیروی کردن از عادات خوب و اجتناب از مکروهاتی که برای دیگران اشکالی ندارد.)
عدالت عبارت است از خوف و ترس از الله، نیرویی که انسان را به افعال واجبه وا دارد و از گناهان جلوگیر شود.
این عدالت و خوف است که یکی از پرارزش ترین صفات انسان است؛ این صفت در رهبر بزرگ شرط است، در انسانی که پشت سر او نماز جماعت می خوانی شرط است، در شهود این مرحله شرط است، در امام جمعه این مرتبه شرط است، در قاضی یک کشور این مرتبه شرط است، این همان مرحله ی عدالت است که در کتاب اخلاق از آن به نام خوف یاد می شود. حالا این خوف را که یکی از بهترین صفات انسانی است از کجا پیدا کنیم «منشأُه دَرکُ عَظَمت الّرب» فکر کردن در عظمت پروردگار است. فلذا فکر یکی از مهم ترین مطالبی است که انسان را به مراحل بالا می رساند «و کَانَ أَکْثَرُ عِبَادَهِ أَبِی ذَرٍّ التَّفَکُّرَ» بالاترین و بیشترین عبادت جناب ابی ذر این شاگرد درجه یک مکتب علوی عبارت از تفکر بود در عظمت پروردگار که ما را موجود کرده، نعمت وجود بخشیده است و ما را نگهداشته است و ما را از اینجا خواهد برد. اینها سبب می شود که نعمت خوف ایجاد شود. صفت خوف در دل انسانی ایجاد می شود، در آن قسمتی که موسی علیه السلام بر فرعون وارد می شود این جمله را می گوید:
«فقل هل لک الی ان تزکّی و اهدیک الی ربک فتخشی» (نازعات، آیه 18 و 19) فرعون آیا حاضری نفست را پاکیزه کنی تا من هدایتت کنم به سوی الله و