بسم الله الرحمن الرحیم. اللّهم اصلح لی دینی فانّه عِصمَه اَمری و اَصلِح لی آخِرَتی فانّها دارُ مَقرّی و اِلیها مِن مُجاوَرَه اللّئام مَفرّی و اجعَل الحیوهَ زِیادَهٌ لی فی کُلّ خَیرٍ و الوَفاتَ راحَهٌ لی مِن کلّ شرِ:
یکی از مطالب که بسیار قابل توجه است و اسلام به آن اهمیت بسزائی داده و محل ابتلاء همه (از خرد و کلان) و باید خیلی در این قسمت اندیشید و توجه کرد و در این راه قدم برداشت، مطلبی اساسی و بزرگ و سرنوشت ساز و برای انسان عاقبت درست کن است، مسئله ی توجه به رفیق و صدیق و دوست و همنشین است. این مسئله را ما خیلی عمیقا بررسی نمی کنیم و زیاد متوجه این موضوع نمی شویم. نه به مصالح رفیق و نه به مفاسد رفیق ناصالح توجه داریم و اندیشه نمی کنیم در صورتی که اسلام روایات زیادی نسبت به معنای صداقت و رفاقت و نسبت به اینکه انسان با چه کسی رفیق باشد و شرایط رفاقت چیست و اوصاف رفیق چیست، بسیار با اهمیت است و بسا شده است که رفاقت یک ساعت و یک ماه و یک سال انسانی را سعادتمند کرده و خط مشی بیست ساله و سی ساله یک انسان را برگردانده، از شقاوت به سوی سعادت ابدی یا از سعادت ابدی به سوی شقاوت برده است.
این موضوع باید مورد اهمیت واقع بشود و همه ی ما متوجه باشیم خاصه کسانی که ابتداء جوانی آنهاست و خداوند بار تکلیف بر دوش آنها گذاشته است و می خواهند این راه طولانی پنجاه و شصت و هفتاد ساله را بپیمایند. راه بسیار دور و صعب العبور و با حوادث گوناگون توأم را بروند. در این راه پر خطر زندگی، انسان باید رفیق و