اگر نبود اینکه خدایم به دلم افکند، اگر نبود توفیقات الهی که روزی هزار بار به سراغ هر انسان، جوان، پیر و مرد و زن به سراغ همه می آید و مرتب از گوش دل به ما گوشزد می کند.
بنده ی من این کار قبیح است نکن، بنده ی من این نگاه درست نیست نکن، بنده ی من این سخن را نشنو، بنده ی من این غذا را نخور، این سفر را نکن، این حرف را نزن این کار را انجام نده، خدا چه لطفی داری.
"فَما نَدری ما نَشکُر" چه جملات پر معنائی زین العابدین می گویند:
فَما نَدری ما نَشکُر اَجَمیلَ ما تَنشُر اَم قَبیحَ ما تَستُر... خدا نمی دانم به کدام نعمت سپاسگزار باشم آیا نیکی های مرا منتشر کردی و من لیاقت او را نداشتم و روی بدی هایم را پوشش گذاشتی و لیاقت آن را نداشتم.
"اَم عَظیمَ ما اَبلیتَ وَ رد `و تو از لطف و کرمت از من دفع کردی و من هیچ نفهمیدم و هنوز هم متذکرش نیستم "وَ لَولا نِعمه رَبّی لَکُنتَ مِنَ المُحضَرینَ" این دو رفیق در آنجا رفاقتشان کشف می شود.
مطالعه کنید قرآن را، زیاد بخوانید قرآن را هرچه بخوانید عبارتش نور می آورد، مطلبش نور می آورد محتوای او ایمان ایجاد می کند، هرچه بخوانید و هرچه دقت کنید و هرکس به هر جائی رسیده از این کتاب به ظاهر کوچک آسمانی است و هر تیپی و هر ملتی اگر بخواهند در محتوای انسانیت به کمال برسند باید دست به محتوای این کتاب