بعد از چند سال از مدینه برگشت، و پیروزمندانه و فاتحانه وارد همین مسجد شد و بر بالای همین با بیت الله علی ابن ابیطالب را فرستاد، بت‌ها را از بالا به زیر انداختند و این خانه پاک را از طاغوت‌ها و نمادهای طاغوت و اشرافی گری پیراستند. خانه‌ای که ابراهیم و اسماعیل برای معتکفین، برای توابین و پاکان، برای نمازگزاران و عاشقان راه خدا ساخته بودند، تا مردم با ایمان را از گرداگرد جهان به آن جا دعوت کنند، و بسیج کنند تا مردم آن جا بیایند و خدا را پرستش کنند و جز او کسی را نپرستند. به یاد آن روز که ابراهیم و اسماعیل این خانه را بنیان می‌گذاردند، به یاد آن روز که در آن سرزمین اندک یاران پیغمبر شکنجه می‌شدند. به یاد آن روز که پیغمبر پیروزمندانه وارد این شهر شد، به یاد روزهای بعد، به یاد خاطرات و حوادث گوناگون بعدی و به یاد همه سال که مردم خاطره معنویت و توجه به خدا و راز و نیاز با پروردگار را تجدید می‌کنند.
آری، آن جا برای عبادت و توجه و پیراستن و تصفیه، تزکیه و تطهیر و پاک شدن، برآمدن و بارآمدن و رشد معنوی پیدا کردن، زمینه را برای تکامل و سیر الی الله فراهم ساختن است.