تکیه بر همان برداشت غلط اذهان عمومی را نسبت به ایجاد یک تشکیلات قوی و منسجم بدبین کردند و کار را به‌جایی رساندند که حتی امر به برخی از افراد صادق و فداکار در قشرهای مختلف هم مشتبه شد.
به‌طوری‌که گاهی با تکیه بر تعبیراتی از قبیل: گروه‌گرایی و حزب‌گرایی سخنانی را ناخودآگاه به زبان می‌آوردند که نتیجه آن بدبینی مردم نسبت به اصل تشکیلات است نه یک گروه یا حزب یا سازمان خاص و داستان همان تیغ تیز است و دریدن شکم یک حیوان درنده با آن و یا بریدن سر یک انسان مظلوم!
و تاسف در این است که این آقایان هرگز مسائل را از هم جدا نمی‌کنند و مردم را از مغالطه بزرگی که نیروهای متشکل ضد انقلاب با تبلیغات وسیع خود علیه هرگونه تشکیلاتی به عمل می‌آورند تا به نتیجه دلخواهشان برسند آگاه نمی‌نمایند. جالب اینست که گاهی دیده شده است افرادی این سخنان را بر زبان می‌رانند که خود مسئولیت یک سازمان گسترده را که خود بهترین شاهد برای ضرورت تشکیلات می‌تواند باشد به عهده دارند.(1)
(1): برای نمونه رجوع کنید به سخنانی که معمولاً مسئول کنونی سازمان بسیج مستضعفین در این رابطه می گوید و در مطبوعات مندرج است.