و چه مخالف این دو تا را با هم قاطی کنند، ظلم کرده اند. بحث روی ارزش ها و بینش هاست. درستی بینش اسلامی، درستی اخلاق و رفتار اسلامی و درجه تقوای اسلامی.
بنده خودم در دایره مدیریتم اگر کسی بینش اسلامی اش صحیح باشد تقوی و اخلاقش صحیح باشد، ولی نسبت به خود من به هر علتی بی لطف و بی مهر باشد، حتی پشت من بدگویی هم بکند او را به کار دعوت می کنم و این کار را کرده ام. چون قرار نیست که بنده میزان حق و باطل باشم، بعضی ها را تحقیق کردم دیدم آدم های خوبی هستند. مسلمان، معتقد، با اعتقاد و بینش اسلامی صحیح با تقوی و مقید. اما [به] یک دلیلی از بنده خوشش نمی آید، به همین ها کارهای حساس را سپردم بعد هم با من دوست شدند، مهربان هم شدند، چون از نزدیک تجربه کردند که شایعاتی که شنیده بودند دروغ بود. تازه اگر بعد هم مهربان نمی شدند مهم نبود.
بنابراین گرایش های شخصی، گرایش های حزبی، گرایش های تشکیلاتی، هیچ مطرح نیست. اگر این ها جای آن معیارهای اصلی را بگیرد باز