وسیله است نه هدف. صنعت مان، کشاورزی مان، دامداری‌مان، پزشکی و بهداشت مان، البته باید خوب باشد؛ بازرگانی و سیستم بانکی باید خوب کار بکند، البته همه این ها لازم است، اما این ها به عنوان هدف مطرح نیست، به عنوان وسیله مطرح است. وسیله برای چه؟
وسیله برای اینکه انسان های این جامعه در راه خداجویی، در راه عشق به حق، عشق به کمال، عشق به خدا و مهر نسبت به رهروان خدا، مهر نسبت به آن چهره هایی که در طول تاریخ تجلی و تجسم خداپرستی و حق پرستی هستند، باشند و از همه امکانات اقتصادی و رفاهی برای آن استفاده شود که انسان ها روز به روز خداگونه تر شوند. اصل آن است و بقیه وسیله است.
جامعه ای که در آن جامعه وقتی نام حسین سلام الله علیه و یاران او برده می شود دل ها می لرزد. برای اینکه مهر و عاطفه الهی در این جامعه دل ها و قلب ها را به حسین علیه السلام وصل کرده و پیوند زده است، زیرا نام حسین یادآور خدا، و راه خدا و جهاد در راه خدا و فداکاری در راه حق است. تا آدم عاشق حق نباشد نام حسین علیه السلام برایش این تاثیرات را