و یا مقامی به او رسید می بینید.
تکبر نوعا در افرادی پیدا می شود که به مقامی رسیده اند، مرض آنجا زمینه پیدا می کند، وقتی که مزاج مستعد باشد، باید آنچنان معالجه کنی که اگر فردا کشوری را به دستت دادند حالت تغییر پیدا نکند. آقایان عزیز این درس ها اینجا باید خوانده شود و این روح الان باید تصفیه بشود که اگر فردا مقامی بدستش رسید از راه الله منحرف به راه شیطان نشود. عظمت تکبر و قبح تکبر و متعلقش باید روشن بشود، تکبرِ انسانی به مثل خود قبیح، تکبرِ شاگرد به استاد قبیح تر، تکبر در مقابل مرجعی والا قبیح تر و در مقابل امام قبیح تر، در مقابل پیامبران باز هم قبیح تر و در مقابل الله بی نهایت قبیح می باشد. در دنیا افتخار ما به این مطلب است که هیچ مکتبی و هیچ مسلکی و موسسه ای و اجتماعی در راه تکمیل لنسان ها نکوشیده غیر از مکتب اسلام و به دنیا می بالیم و افتخار می کنیم که مقامی را که امام زین العابدین ما، امام باقر و صادق ما دارند هیچ انسان ابرقدرتی، متفکری و رجل سیاسی اجتماعی ندارد. اینها انسان های نمونه الهی هستند و ما بدین جهت دنبال این انسان ها می رویم. مگر نمی بینید زین العابدین ابرقدرت ها را تسلیم می کند، اینها روباهان، گرگ ها، و گرازها هستند. آیه شریفه جمله ای راجع به تکبر دارد:
"الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ" (سوره مومن (غافر)، آیه 6)
نتیجه تکبرِ اینجا، تواضع آنجاست.
"وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِلْمُؤْمِنينَ" (سوره حجر، آیه 88) پیامبر میدانی با مومنین و طبقه های گوناگون مردم چگونه باید باشی؟
سابقا که ماشین جوجه کشی نبود حدود بیست تا تخم مرغ زیر مرغ می گذاشتند بعد از سه هفته تخم مرغ ها شکافته می شد، جوجه ها در می آمد،