حضرت علی (ع) در کلام 371 نهج البلاغه می فرماید: "لا شَرَفَ اَعلی مِنَ الاِسلامِ" هیچ عظمت، شرافت و کرامت برای انسان عظیم تر از این صفت نیست که عنوان اسلام را پیدا کند. اسلام به دو معناست:
اسلام در درجه اول قبل از درجه ایمان و اسلام در درجه دوم پس از درجه ایمان. اسلام درجه اول تسلیم در مقام ظاهر و شهادت دادن به یگانگی خداوند به وسیله زبان و تسلیم شدن در برابر فرستادگان اوست و این اسلامی است زبانی و ظاهری و نتیجه اش هم این است: "فَاِنَّ قَوماً آمَنوا بِاَلسِنَتِهِم لِیَحقِنوا بِه دِمائَهُم فَادرَکوا ما اَمَّلوا" (دعای ابوحمزه ثمالی)
این اسلام به این خاطر است که در جرگه مسلمین وارد شوم و خونم و مالم و عرضم از دستبرد همه محفوظ باشد و این درجه ای از اسلام است و وقتی این سخن را انسان فهمید و گفت به تدریج در دل می نشیند و در انسان تلقین می شود.
تلقینات در اسلام زیاد است؛ بعد از نماز شما بهترین ذکرتان و تعقیبتان این است که 34 بار می گوئید اَللهُ اَکبَرُ تا با گفتن آن بزرگی و عظمت و مقام او بر دلت مجسم شود و بر روحت تلقین شود که او از همه چیز و از همه کس بزرگتر است تا تسلیم تو در برابر او نیکو باشد و بعد از الله اکبر می گوئید اَلحَمدُلِلّه، غیر از این که او عظیم و بزرگ است تمام صفات حسنه در او جمع شده است، واجد صفات جمال است و همه زیبایی ها در او هست و سپس می گوئید سُبحانَ اللهِ هیچ نقصی و عیبی و کم و کاستی در او وجود ندارد و 33 مرتبه این ذکر را بعد از نماز تکرار می کنی و بعد پا می شوی می روی روحت را می یابی چرا که با یک عظیمی و کبیری سخن گفته ای که همه صفات جمیله را در او به رای العین دیده و او را منزه دانسته و در روحت تلقین می شود و از این تلقین ها به دنبال هم تا دل مومن و یقین بر دل انسان حاصل می شود و آن ایمان است.