بچه یکماهه و تازه متولد شده انسان یا میمون و آهو و گوسفند را نزدیک هم بچینید و نگاه کنید در میان آن ها هیچ نمی توانید بگوئید که کدام بهتر می فهمند، کدام رشد دارد، کدام نیرو دارد و هیچ یک از این ها معلوم نمی شود. کسی که انسان و گوسفند و آهو و امثال این حیوانات را ندیده و نشناخته هیچ نمی تواند بگوید که این بهتر از آن است اما یک انسان فهمیده و عاقلی که نگاه می کند، می گوید این یک موجودی غیر از این هاست و ورای آن ها است. از کجا می فهمد؟ بگذار رشد کند، بگذار یک سال و دوسال و پنج سال و ده سال بگذرد، پس از مدتی می بینی این میمون است در جنگل که با درخت بازی می کند و دیگری گوسفند است که می خورد و می خوابد و کاری از دست او ساخته نیست ولی این فرد، یک انسان پرفسور و یک روحانی و یک دکتر متخصص می شود، یا امام امتی می شود یک کشور را در عرض چند سال آنچنان متزلزل می کند و رشد و تکامل و ترقی می دهد که دنیا مبهوت می ماند. آری چون انسان است و استعداد بالاتر از این مقام را دارد "ولقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم".
فرشته ها نمی دانستند. ای فرشتگان آسمان شما همان هائید که خداوند می فرماید: "وَ ما منّا الّا لَه مَقامٌ مَعلومٌ" (سوره 37 آیه 164). ما حد داریم، ما محدود هستیم، یک نفر از ما مامور است این قطره را که از آسمان می آید و روی سنگ می افتد و پنج تا می شود، به این طرف و آن طرف بیندازد و بنویسد پنج قطره شد یک قطره و آنگاه ببرد تقدیم مرکز عالی بدهد و بیش از این شغلی ندارد و این ها مامورین عالم وجود هستند، اگر چنانچه معصیت هم نداشته باشند میزان هم ندارند و حدشان همین است و بالاتر از آن نمی توانند باشند "و ما منا الّا له مقام معلوم" و این شما هستید که مقام پیدا می کنید و فرشتگان باید به عنوان خدمتگزار خالص شما باشند.
وقتی که مطالعه می کنید و درس می خوانید (درسی که مقصد آن است