توسعه قدرت است. بنابراین قدرت نظامی اسرائیل رو به افزایش دائمی است. ما باید با اسرائیل وارد یک مسابقه تسلیحاتی تدارکاتی و جنگی بشویم. دولت هایی که در کشورهای عرب مصدر کار بودند بعضی یا بی سواد بودند و شعور نظامی سیاسی شان پایین بود یا دست نشانده بودند. می بینیم وقتی هم که در عراق یک حکومت ملی ضد استعماری مثل حکومت عبدالکریم قاسم روی کار می آید باز به علت پایین بودن شعور سیاسی نظامی فکر نمی کنند که راه آزادی فلسطین این است که به سوریه انقلابی و به مصر انقلابی بپیوندند. دعوت دولت های انقلابی عرب را بپذیرند تا متحدا بتوانند اسرائیل را شکست دهند. عبدالکریم قاسم می گفت: نه، اسرائیل را ارتش عراق به تنهایی می تواند نابود کند! مردم عراق وقتی فکر کنند که هر وقت اراده کردند ارتش آنها می تواند فلسطین را آزاد بکند، می خوابند. پس از آن در همان عراق رهبری آمد که وقتی جنگ در گرفت نیروهایش را فرستاد به بیابان ها تا به جبهه جنگ بروند بعد به این نیروها گفت که اگر به تل آویو رسیدید و به شهرهای اسرائیل وارد شدید زخمی ها را نکشید و به بچه و زن و پیرمرد رحم کنید! او با اینکه نظامی و سپهید بود نمی توانست نیروهای طرفین را ارزیابی درست کند و تفوق اسرائیل را بر کشورهای عرب احساس کند.
دشمن ما فقط اسرائیل نیست، فقط استعمار نیست. دشمن ما جهل ماست. دشمن ما غفلت ماست. دشمن ما بیشتر از آنچه