سرپناهی ندارم».
امروز فلسطینیان، بازماندگان عیسای ناصری فلسطین، همین گونه آواره اند. همان جرم را مرتکب شده اند، زیرا موحدند.
مسیحیان پیرو عیسای موحد، همین گونه امروز مثل مسلمانان فلسطینی آواره اند. امروز آنها بی سرپناهند، بی آشیانه اند، در حالی که همه موجودات روی زمین خانه و لانه و آشیانه ای دارند. اینجا است وظیفه ما و رسالت ما برای آزادی این مردم. هر دولت عربی که از زمان تأسیس دولت غاصب اسرائیل پیدا شده است در کشورهای عرب، شعار آزادی فلسطین را بالا برده، برنامه ای هم ارائه داده و کمک هایی هم کرده است. بعضی از آن دولت ها صادق و مخلص بودند، ملت هایشان را، امکانات مالی و امکانات تسلیحاتیشان را بسیج کردند، از نان شبانه شان گرفتند و برای فلسطین و برای آزادی فلسطین مصرف کردند. اما دولت هایی هم بودند دروغگو. شعار فلسطین را بالا بردند برای اینکه مردم را بفریبند. گفتند ما می خواهیم فلسطین را آزاد کنیم، اما عمل نکردند.
این برادرمان خوب می گفت (اشاره به سخنران قبلی که از سرزمین های اشغالی فلسطین آمده بود). می گفت: امروز (روز قدس) روز سخن نیست، روز شعار نیست، روز تظاهرات نیست، روز عمل است. تظاهرات و سخن باید