بیرون باشد در درون ماست. عبدالکریم قاسم یک حرف خوب زد گفت فلسطین را کسی جز فلسطینی ها آزاد نمی کند؛ او فلسطینی هایی را که در کشور عراق بودند جمع کرد و به دانشکده افسری برد، تعلیمات نظامی به آنها داد، می خواست یک کادر نظامی تربیت بکند. اما جنبه دیگر و بد پیشنهادش چه بود؟ همان که اگر فلسطینی ها مسلح بشوند و همه بپاخیزند می توانند اسرائیل را شکست دهند! کسی که چنین حرفی می زند غافل از این است که اسرائیل یک ملت نیست، اسرائیل مشت مسلح و سرنیزه امپریالیزم آمریکاست.
جنگیدن با اسرائیل یعنی جنگیدن با امپریالیزم آمریکا و نه تنها با امپریالیزم آمریکا بلکه جنگیدن در چهارچوبه معادلات بین المللی؛ می دانید که اتحاد جماهیر شوروی هم اسرائیل را پا به پای آمریکا و در روزهای اول به رسمیت شناخته است. دیپلماسی شوروی و سیاست جنگی اش در منطقه ثابت کرده که نمی خواهد اسرائیل از بین برود و برای این کار تعهد در برابر آمریکا دارد.
این حقیقت یک جنبه مایوس کننده دارد ولی مانع از آن نمی شود که ضمن این معادلات ما بتوانیم حرکت کنیم برای آزادی فلسطین و پیروز هم بشویم. چنانچه بسیاری از ملت ها علیرغم توافق ابرقدرت ها علیه آنها توانستند آزاد بشوند. حتی در جنگ هم توانستند آزاد بشوند.
یکی از نقاط ضعف ما در برخورد با اسرائیل که در رابطه است با کوچک کردن اسرائیل و بزرگ کردن خودمان، احساساتی برخورد کردن