مقدمه عمل باشد. بسیار دولت های عربی دیده ایم که رادیوهاشان سرودهای فلسطین می گذاشتند، تظاهرات به راه می انداختند، اما عمل نمی کردند که هیچ، خیانت هم می کردند. به قضیه فلسطین، به امر آزادی فلسطین، روز فلسطین را که امام تعیین کرده است یک ملاک و ضابطه به دست داده است برای تشخیص و تمیز مؤمن از منافق. تمیز کسی که با اخلاص شعار فلسطین را بر می آورد و به زبان می آورد از کسی که این شعار را وسیله فریب مردم و تحکیم و تثبیت رژیم و مسند خودش قرار می دهد.
ما در سایه این روز می توانیم دولت های مؤمن را از منافق تشخیص بدهیم. وقتی که دولت های عرب کوتاهی می کردند در کمک به آزادی فلسطین چه می گفتیم؟ همه می گفتیم: این ها مکتبی و اسلامی نیستند. می گفتیم: این ها برخاسته از مردم خودشان نیستند و دست نشانده اند. همه امیدها به این بود که یک انقلاب اسلامی رخ بدهد و یک حکومت برخاسته از توده ای مؤمن به وجود بیاید تا همه امکانات ملت را بسیج بکند برای آزادی فلسطین. و انقلاب اسلامی 22 بهمن رخ داد. مخصوصا این انقلاب وقتی رخ داد که ملت مصر، ارتش مصر، کشور مصر و امکانات مصر از میدان مبارزه با اسرائیل و آمریکا خارج شد. همه مسلمانان امید بستند که ایران انقلابی اسلامی جای مصر را پر خواهد کرد. اما عجیب است که در روزهای اول انقلاب که با برادرمان یاسر عرفات به خوزستان رفته بودیم در میان خبرنگاران خارجی خبرنگاری

نظر خود را ارسال کنید