بِسمِ اللهِ الرَحمنِ الرَحیمِ
ازجمله موضوعاتی که باید در علم اخلاق صحبت بشود و شده است مسئله «دنیا» است. در آیات و روایات راجع به موضوع دنیا صحبت‌ها و سخن‌هاست. خداوند دنیا را در آیات شریفه نکوهش کرده و در روایات نیز راجع به دنیا ذم زیادی وارد شده است، دنیا را «غداره» نامیده است، «مکاره» نامیده است، دنیا را «ملعونه» نامیده است، در آیات و روایات بحثی که باید در اطراف این موضوع بشود این است که آیا دنیا چیست که مورد نکوهش واقع شده است. آیا دنیایی که مورد نکوهش واقع شده چیست؟
می‌توانید در ذهنتان از آن دنیا که مورد مذمت است چیزی را مجسم کنید و برای ما معنا کنید، این دنیایی که این همه نکوهش شده و این دنیایی که این همه ذم شده است خاصه در نهج البلاغه در سخنان مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: غدارة، مکارة، الدُّنیا تَضُرُّ تَمُرُّ تَغُزُّ. مغرور می‌کند و گول می‌زند فریب می‌دهد می‌گذرد و باقی نمی‌ماند. حیله‌گر است. مورد نفرت است. این مطالبی که راجع به دنیا گفته شده است آن دنیا چیست که در آیات و روایات این همه نکوهش شده است؟ عمده، پیدا کردن آن موضوع است و استفاده آن معنی و آن حقیقت است.
از آیات و روایات شریفه، دنیا چند اطلاق دارد، گاهی در آیات و روایات می‌بینید که دنیا عمر این جهان است، این جهان از روزی که خداوند آفرید، ثوابِت و سیاراتش را ایجاد کرد و خلق کرد، از آن روز دنیا شروع شد و تا روزی که قیامت قیام کند، این دنیا این مدت مدید یک معنی از معانی دنیاست که ابتدایش شروع شدن و خلق شدن ثوابت و سیارات است و انتها و آخرش عبارت است از صیحه آسمانی و اول روز قیامت و شروع شدن لَیلَةُ القِیامَة، شروع شدن شب قیامت است زیرا قیامت شب دارد و قیامت روز دارد.