اِنَّ الاِنسان لفی خُسرٍ اِلَّا الّذین اَمنوُا.
- کسانی که اندیشه آن‌ها مستقیم است زحمت‌کشیده و این اندیشه را به سوی استقامت برده‌اند.
- کسانی که اخلاق آن‌ها اخلاق نیکوست کوشش نموده‌اند که این اخلاق را پاکیزه کرده و تصفیه کنند.
- کسانی که اعمالشان نیکوست با هزار زحمت کنترل کرده و خود را به سوی هدف درست برده‌اند و الا ذاتاً اَلاِنسانَ لِفَی خُسر.
انسان از نظر اندیشه زیانکار است، بد می‌اندیشد. انسان، بدخویی پیدا می‌کند انسان بدکرداری را پیدا می‌کند، در همه ابعاد، انسان منحرف است و زیانکار.
اِلّا الَّذِینَ اَمَنُوُا وَ عَمِلوُا الصّالِحاتِ.
مگر راه ایمان بپیماید و راه عمل صالح را - به استثناء - بگیرد و برود و به تعلیم انبیاء راه صحیح را بپیماید پس درست است که انسان ذاتاً انسان زیانکار است اما این نکوهش‌ها مال انسان نیست انسان را مخاطب قرار می‌دهد و می‌گوید آی انسان دنیا تو را مغرور نکند، آی انسان دنیا تو را گولت نزند، آی انسان دنیا فکرت را، اندیشه‌ات را، اخلاقت را و اعمالت را منحرف نکند.
بنابراین مراد از دنیا این نیست که خود انسان مورد نکوهش واقع شود دنیا به معنی اولیش مورد نکوهش نیست. دنیا به معنای مدت نسبی مورد نکوهش نیست، دنیا به معنای متاع موجود در دنیا مورد نفرت و نکوهش نیست، دنیا به معنی انسان‌ها و اهل دنیا مورد نفرت و نکوهش نیست. روایات و آیات ناظر به این نیست پس آن دنیای منفوره چیست، آن دنیای ملعونه چیست، پس آن چیست که