بالا است، تو انسان هستی، تو با خدا باید باشی،
اذا اقتَدی بَعدَ السّنینَ المُتَطا وِلَه بِالبَهیمَه الهامِلَه طوبی لِنَفسٍ اَدَّت اِلی ربّها فَرضَها، خوشا به حال آن انسان بارک الله به آن انسان و آن جوان که اَدّت الی رَبِّها فَرضَها این جمله را هم معنا کنم:
علی مطلبی را اشاره می کند، بهترین شاگرد برای استاد شاگردی است که هرچه استاد بگوید درک کند و عمل کند، بهترین فرزند برای یک پدر فرزندی است که هرچه پدر اراده کند بفهمد و به کار ببندد و اطاعت کند، بهترین سرباز برای یک افسر سربازی است که تا دستور داد و اشاره کرد حمله کند، بهترین بنده برای الله بنده ای است که می گوید اَدّت الی رَبّها فَرضَها: بفهمد خدا چه می خواهد و شتابان به سوی هدف خدا برود. چنین باشید.
چه جمله پر محتوایی طوبی لَنفسٍ ادّت الی ربّها فَرضَها، فریضه ی خود را بفهمد، واجبات خود را بفهمد، واجبات و فرایض را بفهمد و سپس عملی کند، ادا کند، و عَرَکتَ بِجَنبِها بُؤسَها، این جمله را چطور معنا کنم، با پهلوی خود همه ی خارها را بشکند و خرد کند یعنی چه، خارها را بریزید و انسانی روی آن بخوابد و غلت بزند تا خرد کند، یعنی آنقدر نیروی انسانی اش قوی باشد که همه ی ناملایمات را زیر پا بگیرد و خرد کند و جلو برود، این انسان است. و هجّرت فی اللّیل غَمضِها، در شب کم بخوابد، حتّی اذا غَلَبَ الکَری عَلیها، وقتی که خواب بر چشمش غالب شد، اِفتَرَشَت اَرضَها، زمین خاکی و حصیر، فرش او باشد، وَ تَوَسَدَت کَفّها، کف دست و بیرون دست او بالش باشد، فی مَعشَرٍ، میان آن جوان ها که جوان هایی هستند که همِّ آخرت دنیا را از یاد آنها برده است.
اَسهَرَ عُیونَهُم خَوفُ معادِهِم اولئکَ حِزبُ الله الا اَنّ حِزبُ اللهِ