بسم الله الرحمن الرحیم. قال علی علیه السلام: اِلَیک عنّی یا دُنیا اُعزِبی عنّی. (نهج البلاغه فیض، صفحه 964)
چند جمله از نهج البلاغه، از کتاب علی (ع) و نامه ی آن حضرت به عثمان بی حنیف انصاری به حضور دوستانم ترجمه می کنم.
می فرماید: اعزبی عنی؛ ای دنیا از نظر من دور شو. ای دنیا از پیش چشمم غایب شو. الیک عنی؛ دور برو. و من تو را طرد می کنم. جمله ی اول این مطلب را می خواهم توضیح دهم که مخاطب علی علیه السلام در این جمله کیست: «از من دور شو، از جلو چشمم غایب شو». مخاطب چیست و به چه کسی خطاب می کند؟
فهمیدن مخاطب به معنای فهمیدن این خطبه است. «دنیا» در یکی از بحث های گذشته مفصلا بحضور رفقا معروض شد «دنیا» یعنی لذت های غیر مشروع انسان، از این جهان. دنیا یعنی کارهای غیر مشروع انسان در این جهان، دنیا یعنی استفاده نامشروع گوش و چشم و دست و پا و اعضاء و اندام از این جهان. حظ انسان از راه غیر شرعی از این جهان «دنیا» است؛ شنیدنی هائی که شرع اجازه نمی دهد، هوای نفس اجازه می دهد، نگاه ها، گفتن ها، سفرها، حضرها، خوردن ها، ازدواج ها، پوشیدن ها، و تمام این حرکات و سکنات در جائی که شرع اجازه ندهد. علی با اینها طرف صحبت است.
می گوید ای هوای نفس، ای گناهان، ای عمل های غیر شرعی، از من دور شو، من رابطه ای با شما ندارم. این دنیاست و همچنین اموالی که انسان از راه غیر شرعی بدست آورده باشد دنیاست، ای زمین حرام، ای لباس حرام، ای غذای حرام، ای مرکوب