نیست، الهی نیست، خلیفه الله نیست، زنجیر شده دست شهوت و غضب است، زنجیر شده دست هوا و امیال و شهوت پرستی و شهوترانی است. این حیوانی است که در دست دیگران زنجیر است. وای بر حال انسانی که چنین سقوط کرد. ای مرگ بر این ابرقدرت های متمدن که نامشان را متمدن گذاشتند، خورد و خوراک و خوابیدن و غیره را ترقی و تکامل دادند و انسانیت و انسان بودن، خلیفه اللهی، روح و عقل و خرد را نابود و ساقط کردند. انسان ها را به حیوانیت برگرداندند و چه جنایتی بالاتر از این است؟
«لا اَذلُّ لکَ فَتَستَذِلّینی». دنیا ابدا در برابرت خوار نخواهم شد، که مرا استضعاف کنی. مقام علی بالاتر از اینهاست.
زین العابدین در دعایی می گوید:
«الهی لقد اَفنَیتُ عُمری فی شرّه السّهوِ عنکَ وَ اَبلیتَ شَبابی فی سَکرهِ التّباعُدِ مَنکَ»:
خدایا جوانیم را با مستی گذراندم، عمرم را فانی کردم در حالی که از تو غفلت داشتم، پوسیده شد انسانیت و شباب و جوانی روح من «فی شره السهو عنک» یک آگاهی، یک جرقه ی الهی و نور سمایی، گاهی در دل یک انسان جوانی آنچنان می تابد، صحنه ی دل نورانی می شود. دیگر تا آخر با خدا است. چنین حالتی را پیدا کنید، از خدا بخواهید، دنیا انسان ها را تنزل داده است. این مجلسی که شما در آن نشسته اید، در تمام کره زمین چنین مجلسی نیست، زیرا این مجلس تحت نظر امام صادق (ع) است، و این مجلس اسلام راستین را بیان می کند. زیرا این مجلس به نام علی است، و از سخنان علی است و کیست که در دنیا از علی روحانی تر و کلامش از علی صحیح تر باشد؟ به دوستانم مژده می دهم که خداوند این توفیق را داده است که با علی رابطه پیدا کردیم.