الله برای عالم آخرت حق است «وَ أَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا»، و روز قیامت شکی درش نیست و ما این کار را کردیم که از دل های پلید این شک را بزدائیم و از دل ها شک و تردید را ببریم.
صفت تردید در روح انسانی از صفت های پلید انسانی است نسبت به امور مذهبی در برابر این صفت، صفت متقابل این است و آن، صفت صالحه است، از صفات پسندیده است و آن آرامش دل است، سکون قلب است، انسان مطمئن بشود، دل آرام بشود و آن درباره کسی است که وقتی متوجه می شود به مبدا و معاد یقین پیدا کند و دلش آرام بشود.
«أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ» (رعد، آیه 28)، دل وقتی که خدا را یافت و پیدا کرد آرامش پیدا می کند و اطمینان، قلب انسانی و روح انسانی مانند آن مرغی که متصل با ناخن و منقار زمین را می کاود، زمین را می خراشد و مرتب در تلاش است تا به جایی برسد و آرامش پیدا کند، مانند بچه ای است که مرتب در حال حرکت است. روح انسانی نسبت به این امور پیوسته در اضطراب است تا وقتی که برسد و پیدا کند و آرامش پیدا کند.
«أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ»، دل متوجه است ابتدا که به کجا بروم، بسوی چه بروم، گم شده من چیست و کجاست گم شده من و وقتی که رفت و پیدا کرد چنانچه در روایت داریم:
مَن طَلَبَنی وَجَدَنی وَ مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی اَحَبَّنی (حدیث قدسی). آن کس که مرا بجوید، آن کس که مرا بطلبد، می یابد و کسی که مرا بیابد می شناسد، و کسی که مرا شناخت به من علاقه