آن ها، مناجات آن ها، آن صفای باطن آن ها، آن اعمال آن ها، آن روزه های مستحب طولانی آنها که حداقل در سال سه ماه متوالی روزه می گرفتند با آن هوای حجاز با آن هوای گرم با آن غذای کم با آن وسائل زندگی خیلی کم، ماه رجب و شعبان و رمضان را مرتب روزه می گرفتند و بسا می شد جوان سال به دوازده ماه روزه بود، و فقط در سال دو روز افطار می کرد و آن روزی بود که خدا افطار را واجب کرده یعنی عید فطر و عید اضحی (روز عید قربان). این عمل نیرو می بخشد، این عمل سبب می شود فشاری بر بدن وارد شود. ریاضتی است تا وقتی که بدن لاغر بشود.
تا تن نکنی لاغر جانت نشود فربه تا جان ندهی از کف جانانه نخواهی شد
باید تن لاغر کنی تا روحت قوی بشود؛ جمله ای از علی (ع) دارد می فرماید: بدنتان را لاغر کنید به ریاضات شرعیه وا دارید تا روحتان قوی بشود.
فَجُودوا بِاَبدانِکُم فی طَریقِ اَنفُسِکُم وَ اَزواجِکُم، از این بدن کاسته کنید، این بدن را در راه تقویت روحتان به زحمت بیندازید، به ریاضات شرعیه بیندازید تا روحتان قوی بشود. بنابراین آن ایمان انسانی جائی قوی می شود و راسخ تر می شود و آرامش پیدا می کند که انسان آن ایمان را با اعمال صالحه نیرومند کرده باشد.
در دل هر مومن ایمانی که غرس می شود همان شجره طیبه ای است که قرآن می گوید ایمان شجره طیبه الهی است که در صحنه دل غرس می شود، نهال الهی در صحنه الهی غرس می شود و کاشته می شود و باید با اعمال صالحه آن را قوی و نیرومند کرد.