«...إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ» (فاطر، آیه 10). ببینید قرآن چه می گوید؛ بسوی پروردگار کلمه طیبِ شما می رود، کلمه طیب شما اعتقادات الهی شماست، باورهای درونی شماست، کلمه طیب شما اعتقاد به مبداء شماست، اعتقاد به معاد شماست، اعتقادات دیگر شماست این کلمه طیب شماست و باید به خدا ارتباط پیدا کند و این باید بسوی خدا ارتقاء پیدا کند، بسوی خدا برود این اعتقاد و باورها، و رابطه با خدا پیدا کند تا خدا آن را بپذیرد و دنبالش می گوید:
وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ، این کلمه طیب بالا رفتنش، موشکی که او را پرتاب می کند و بالا می رود و اوج به او می دهد عمل صالح، آن کارهای نیک شما، باید این بدن در ناراحتی بیفتد باید بدن در زحمت بیفتد، شرع، برای اینکه آن روح را قوی کنید و نیرومند کنید برای شما برنامه واجبات و محرمات تعیین کرده، هر واجبی را انجام دادن زحمت می خواهد، نفس را از هوی ها نگه داشتن زحمت می خواهد، آن زحمات را باید متحمل بشویم تا روح ما تصفیه بشود و روح ما تعالی پیدا کند و قلب ما نورانی بشود. بنازم به آن جوان ها که زحمات فوق العاده شرعی و اسلامی به خودشان می دهند، روح بالا می رود، روح، روح اویس قرن می شود، روح مقداد می شود، روح عمار می شود، روح سلمان می شود، به جایی می رسد که دیگر آرامش پیدا می کند، دنیا به هم بخورد این آدم ناراحتی ندارد. دنیا مگر چیست؟ از چه می ترسم، غیر از مرگ، بالاتر از مرگ مقامی هست؟ بیاید مرگ به سراغ من، هر آن منتظرم:
وَ لَولَا الاَجَلُ الَّذی کَتَبَ اللهُ عَلَیهِم

نظر خود را ارسال کنید