قرآن به خصوص در رابطه با مسائل طبیعی همواره مثال هایی می زنند تا ذهن انسان را به دگرگونی طبیعت متوجه کند. از دانه ای که در خاک کاشته می شود مثال می زند و از اینکه به کمک بارش آب از ابرهای آسمان گیاه می روید. از این ها گذشته آبی که می بارد در همه جا یک نوع اثر ندارد بستگی به آن دارد که بر چه زمینی ببارد، گاهی بارانی است سیل آسا و بر صخره ای که روی آن مقداری خاک است می بارد و خاک صخره را می شوید و می برد "فترکه صلدا لایقدرون علی شییء" چنان آن را می شوید و می برد که هیچ چیز برای کسی باقی نمی ماند.
و گاهی ذهن انسان را متوجه دگرگونی خود انسان می کند، می گوید که انسان یک قطره آب ناچیز بوده است و بعد یک انسان توانا گشته، و مراحل این تحول و "شدن" را برای او بر می شمارد و گاهی حتی از این وسیع تر است منظومه شمسی و شب و روز را و موضع خورشید و ستارگان و ماه را مثال می زند.
"وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ" (یونس، آیه 5)
وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ وَ النَّهارَ آيَتَيْنِ فَمَحَوْنا آيَةَ اللَّيْلِ وَ جَعَلْنا آيَةَ النَّهارِ مُبْصِرَةً لِتَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّکُمْ وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنينَ وَ الْحِسابَ وَ کُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْناهُ تَفْصيلاً" (اسرا، آیه 12).
ماه را در منازل و مواضع مختلف به گردش در آورد تا به کمک آن یک وسیله طبیعی برای گاه شماری داشته باشید و به حساب و کتاب در زندگیتان آید (دقت کنید حتی پیوند این دگرگونی ها را با زندگی رفتاری و اجتماعی انسان مورد توجه قرار می دهد).
ما شب و روز را دو نشانه قرار دادیم، شب خصلتش این است که همه چیز را از دید انسان می پوشاند، وضع طبیعی شب برای آرامش و استراحت مناسب تر است،