ضدانقلابی اند. عالمان وابسته به نظام ها و رژیم های جاهلی و طاغوتی و کسانی که از سلاح برنده علم در جهت ضد مردم و ضد حق و ضد خدا استفاده کرده اند و باز در قرآن سمبل چنین عالمانی بلعم باعور است. «آتیناه آیاتنا فانسلخ منها» آیات خدا و نشانه های خدا را گرفته بود، آگاهی و معرفت نیز پیدا کرده بود، اما انسان با همان ویژگی ها همیشه انسان است. پیوسته بر سر دو راهی است و یکی از این دو راه را می تواند انتخاب کند.
این سه نمونه، با مطالعه این سه واژه در سراسر قرآن با تغییرات دیگری آنها را همسان و هماهنگ می بینیم در تعبیرات گوناگون قرآن پخش می شود. ده ها تعبیر دیگر، تعبیر ضالین و مغضوب علیهم، تعبیر غاوین یعنی گمراهان، مغوین یعنی گمراه شدگان، مکذبین یعنی تکذیب کنندگان بعثت و تعبیرات دیگر. آن برادران و خواهرانی که با قرآن انس دارند، اگر روی این تعبیرات تکیه کنند، سررشته بسیاری از مباحث اجتماعی و سیاسی قرآن را در آنها خواهند یافت.
در مقابل این گروه های معارض سربازان اند. اما یک نکته در اینجا وجود دارد که آن نکته بسیار حائز اهمیت است و آن نکته نقش اندیشمندان و روشنفکران و روشنگران را مشخص می کند. و آن نکته این است که وقتی