پیامبر مبعوث شد، در مقابل او گروه های گوناگون صف آرایی کردند. و ملأ و مترفین و عالمان خودفروخته و دین فروخته با آنچه سلاح و ابزار در اختیارشان بود علیه این بعثت و انگیزه اش بکار بردند، که چگونه پیامبر را شکست خواهند داد؟ تاریخ به ما نشان می دهد که شکست یک بعثت و یا انقلاب قبل و بعد از پیروزی از دو طریق امکان پذیر است. یکی از آن اعمال زور به طرق غیرانسانی. موسی پیامبر را یا ابراهیم پیامبر را به مجازات محکوم می کنند. ابراهیم پیامبر را به مجازات زنده سوختن محکوم می کنند و موسی را به مجازات زندان. پیامبران دیگر را به مجازات هایی از قبیل: سر بریدن، میان درخت گذاشتن و اره کردن و قطع دست و پا و نفی بلد و انواع عذاب ها و شکنجه های دیگر محکوم می کنند. این تهاجماتی که به بعثت ها و انقلابیون در طول تاریخ انجام گرفته اغلب می بینیم در نطفه خفه می شود. در دوران اختناق رژیم پیشین همواره می گفتیم و می شنیدیم و می دیدیم که رژیم در مقابل اینگونه خشونت ها و عذاب ها و مقابله های فیزیکی، زندان انداختن، شکنجه کردن، غالبا آسیب پذیر بود. یک نفر را بازداشت می کردند، به اندازه سعه قدرت اجتماعی او، و شأن اجتماعی او، برای خودشان نارضایتی ایجاد می کردند. او را تبعید می کردند،