تاریخی است، زیرا در روزهای حساسی از انقلاب اسلامی ایران- یعنی در اوائل سال 1360- ایراد شده است، روزهای حساسی که امت قهرمان ایران توانست نفاق راست و نفاق چپ را یک باره از جامعه طرد کند و انقلاب سوم خود را در برابر چشمان حیرت زده جهانیان به تماشا بگذارد.
انقلابی که باز هم رنگ خون و شهادت گرفت و هم چون انقلاب کربلا خون پاک سید مظلومان، آیت الله حسینی بهشتی و هفتاد و دو شهید از ابرار امت آبیاری شد و پرده های نفاق و توطئه را درید و چنان شد که تعبیر قرآن سپید رویان، در آغوش رحمت خدا جای گرفتند و سیه رویان و منافقان، که هم چون یزیدیان، دست به بزرگترین جنایت در تاریخ ایران زدند و کربلایی دیگر برپا کردند به لعنت و عذاب خدا و خلق گرفتار آمدند، و در کام شعله های خشم خدائی امت، و آتش اعمال ننگینی که خود آن را برافروخته بودند به دست فنا سپرده شدند و انقلاب اسلامی ایران یک بار دیگر، خالص تر و پاک تر و ناب تر از بوته آزمایش الهی بیرون آمد تا حرکت خویش را در مبارزه با استکبار جهانی تشدید نماید و این نهضت خونین را تا انقلاب مهدی (عجل الله تعالی فرجه) تداوم بخشد.
و این نیز یکی از معجزات این انقلاب الهی بود که توانست با یک حرکت سریع به رهبری امام امت ریشه نفاق