در تاریخ اسلام سابقه دارند. اینها آن هایی بودند که در جنگی که داخل جامعه اسلامی، بین مولای متقیان و امیرمومنان و اصحاب پاک پیامبر، مهاجرین و انصار از یک طرف، با دار و دستهء معاویه و آن نظامیان و آن دزدهای مختلفی که دور و برش بودند و آن نظامیان و جنگجویان حرفه ای که اطرافش بودند از طرف دیگر در گرفت، اینها می گفتند این فتنه است و چرا مسلمان ها به جان هم افتاده اند و همدیگر را می کشند؟ اینها می گفتند ما از پیامبر شنیده ایم که فرمود من می جنگم تا مردم می گویند: لااله الاالله. وقتی گفتند لااله الاالله تمام می شود حالا اینها لااله الاالله می گویند، جنگ بین اهل لااله الاالله نیست. ملاحظه بکنید چه موضعی گرفته بودند؟ یعنی می گفتند که ما به استناد سنت پیامبر اکرم و استناد قرآن، جنگ علی بن ابیطالب (ع) و این همه اصحاب، استادان عالی مقام اسلام و قرآن را صحیح نمی دانیم،