و مسائل تاریخی را باید از آن آموخت و تمام مآخذ و مدارک و اسناد تاریخی را باید بر او عرضه کرد و من چنین کردم و دیدم که قرآن بدون اینکه جزئیاتی درباره پیامبران بگوید، خطوط کلی نهضت های پیامبران را فرمول وار رسم کرده است؛ مثلا می فرماید:
«وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ في سَبيلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرين». (آل عمران، آیه 146)
(چه بسا پیامبر که خداپرستان همراهش جنگیدند و هرچه در این راه دیدند سست نشدند و اظهار ذلت نکردند و خداوند مردم مقاوم را دوست می دارد.)
از این آیه شریفه بر می آید که نهضت های پیامبران بسیارش در زمان خود پیامبران به مبارزه مسلحانه انجامیده است و خداپرستان یا علمای خداپرست یا دین شناسان خداپرست همراه این پیامبران جنگیده اند یعنی نهضت های پیامبران دارای جنبه ی قوی مسلحانه بوده است.
اینجا بود که فهمیدم باید نهضت ملی ایران جنبه مبارزه مسلحانه پیدا کند و دارای جنبه مسلحانه باشد