می فرماید:
اَدّبَنی ربّی اَربعینَ سَنَته ثُمّ قال انّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیم، چهل سال مرا تأدیب کرد و در مدرسه اش تدریس فرمود و مراحل انسانیت آموخت سپس این نمره را به من داد "انّک لعلی خلق عظیم" (قلم، آیه 4) از ابتدا این پیامبر را برای اینکه می خواهد مسئولیت مهمی به عهده اش بگذارد، از کودکی که چشم باز می کند خود را در صحرا می بیند و با بره ها و بزغاله که دیده بشود این مرد حوصله اش در تربیت این حیوان های همانند دیوانه (بره و بزغاله) چیست؟ مدتی باید پیامبر شبانی کند و بره و بزغاله تربیت کند تا راه تربیت کردن را بیاموزد پس از آن قدری بزرگتر شد، با انسان های صحرا و شبه وحشی باید سروکار داشته باشد. قدری بالاتر که آمد با انسان های بالاتر؛ پس این پیامبر است که از تربیت بره و بزغاله تا تربیت سلمان و ابوذر بر عهده او گذاشته شده است.
و اینک شما دانش پژوهان، دانشمندان، طلاب علوم دینی و دانشجویان عزیز این مسئولیت را بر عهده دارید و شما می خواهید ملتی را راهنمایی کنید. ملتی را اندیشه حقیقی و پاکیزه بدهید، صفای روح و صفای جان بدهید، پس باید خود تربیت شویم، پس باید در این مدارس انسان متخلق به اخلاق الله شویم، تَأدَّبوا بِآدابّ الله، تَخلَّقوا بِاخلاقِ الله، ای بشر آداب و اخلاق خدا را یاد بگیر. برای این پیامبر یک کلمه وَاخفِض جَناحَک لِلمؤمنین (حجر، آیه 88) تواضع می آورد. صَفّا کَأنَّهم بُنیانٌ مَرصوص (صف، آیه 4) شجاعت می آورد. رَئوفٌ رَحیمٌ عطوفت می آموزد.