ای مصداق آیه ی شرفیه ی "اَلامرونَ بِالمَعروف و النّاهونَ عَن المُنکَرِ و الحافِظون لِحدودِالله" (توبه، آیه 112)، ای امام امت، ای آفتاب ملت ما بر ما بیش از این بتاب. ای ابر رحمت ملت ما بر ما بیش از این ببار، از این سخنرانی ها بیشتر از این بفرما و ما را هدایت کن.
این دل است، جلا پیدا می کند، صفا پیدا می کند، با خدا مربوط می شود الهام می گیرد. تربیت دل کنید، تربیت قلب کنید، دانش آموزان عزیزی که از تهران تشریف آورده اید، اساتید محترم که از تهران تشریف فرما شده اید و مقدمتان را مبارک باد می گویم، ما در حوزه هایمان جمع می شویم و از همه ی کار برای ما مهم تر این است که با هم می نشینیم و سخن از اصلاح قلب می گوئیم، سخن از صفای دل می گوئیم. می گوئیم امام صادق فرمود، می گوئیم پیامبر گرامی چنین فرمود انّ الله فِی الاَرضِ انیهً اَحبّها اِلیهِ ما صَفا و رَقّ و صَلُبَ.
عجب روایتی آن پیامبر بزرگ می فرماید: خدا در زمین قصرها دارد، آئینه ها دارد، جام های جهان نما دارد، که عبارت از دل های بندگان اوست، انّ لِلّهِ فی الارضِ انیه اَحبّها اِلیه ما صفا، آن کسی که صاف باشد و پاکیزه، و از کدورت ها پاکیزه باشد و نسبت به انعکاس انوار الهی صاف اما «وَ رَقَّ» نسبت به حال ضعفا و فقرا رقیق، «وَ صَلُبَ» نسبت به حوادث محکم و غیر متأثر ، یک چنین قلبی، قلب صاف است. این مرحله ی صفای قلب است، کَلاَّ بَلْ رانَ عَلي قُلُوبِهِمْ ما کانُوا يَکْسِبُونَ (سوره مطففین، آیه 14)، گناه در دل های اینها ظلمت ایجاد کرده است.
من در ماهان تبعید بودم، شنیدم چند نفر از دوستانم می خواهند مکه مشرف شوند، نامه ای به آنها نوشتم. در ضمن نامه این جمله را گوشزد کردم گفتم رفیق محترم که عزم سفر الله داری، عزم سفر مکه ی مکرمه داری و به خانه ی محبوب می روی و از نزدیک دعا خواهی کرد این را متوجه