مسجد کوفه گوش فرا بده، می بینی نمازها و مناجات های علی بی ابیطالب(ع) از در و دیوار مسجد بلند است، گویا دیوارهای مسجد دارند می گوید:
"مولایَ یا مولایَ انتَ المَولی و اَنا العَبد و هَل یَرحمُ العبدَ الّا المولی... مولایَ یا مَولایَ انتَ الغَنیُّ و انا الفَقیر و هَل یَرحَمُ الفَقیرُ الّا الغَنی" (دعای علی (ع) در مسجد کوفه، مفاتیح الجنان).
پروردگارا این مناجات نیمه شب علی است، وقتی دعای کمیلش را کمیل فرا می گیرد، "و اجعَل لِسانی بِذِکرِکَ لَهجا" خدا چه می گوید، خدا چرا علی در نیمه شب اشک می ریزد، مگر او چه دیده است و چرا آن را من نمی بینم و اسم خودم را شیعه می گذارم.
"و اجعَل لِسانی بِذکرکَ لهِجا وَ قَلبی بِحُبّکَ مُتَیّماً" پروردگارا همیشه زبانم گویای ذکرت باشد و دلم دیوانه وار و عاشقانه بسویت حرکت کند "وَ قلبی بِحُبّکَ مُتَیَّماً وَ من علیَّ بحُسنِ اِجابَتِک و اَقِلنی عَثرَتی" می گوید خدایا گناهان من را ببخش و بریز، مگر علی(ع) چقدر گناه کرده است، این حال علی است، علی کارهایی که به عقیده ی ما ثواب است در خودش گناه حساب می کند، یک ساعت بیکار بنشیند گناه حساب می کند، گناه امام از این رقم گناهان است، گناه امام همان ترک اولی است که گاهی برای بعضی ها مشکل می شود این همه امام بر خودش گناه ثابت می کند و از این گناهان توبه می کند، امام چه گناهی کرده است؟ گناه امام چیزی که تو فکر می کنی نیست، او از کار خیرش استغفار می کند، عابدان شعری گفته اند:
عابدان از گناه توبه کنند عارفان از عبادت استغفار
موسی برو برای من عملی بیاور مربوط به من که خالص برای من باشد، خودِ نماز، مدرکی است اگر نداشته باشی روز قیامت مسلمان نیستی، گفت خدا من روزه گرفتم، فرمود: