نفهمیده ایم و حضرت زین العابدین می فرمایند: "الهی اَذِقنی حَلاوَهَ مناجاتِکَ وَ اَذِقنی حلاوَهَ محَبَتک"، پروردگارا: شیرینی مناجات و محبت خود را در دلم بینداز. اگر چنین باشی انسان کامل هستی و حسین بی علی(ع) عرضه می دارد: "و انتَ الّذی تَعَرّفَت اِلَیّ فی کلّ شیء" (دعای عرفه، مفاتیح الجنان) خدایا تو می خواهی خودت را از طریق موجودات معرفی و تثبیت کنی پس من باید تو را کامل بشناسم.
پس یکی از راه های خداشناسی پی بردن از آثار به خداوند است، راه شناخت ما به الله است و پس از آن شناخت او.
چه کنم که رابطه ام با او قوی باشد و محبتی بر او پیدا کنم؟ روایتی من خواندم که خداوند به حضرت موسی گفت یا موسی"هل عَمِلتَ لی عملا" موسی در کارهایی که انجام داده ای کدام عمل مربوط به من است؟ موسی فکر کرد و عرضه داشت "یا رب صَلیتُ" خدایا من نماز خواندم، فرمود: "هی برهانُکَ" نماز مدرک اسلامیت تو است و انسانی که نماز نخوانده باشد روز قیامت او را در مسلمان ها جای نمی دهند، همچنان که موجودات و انسان ها پیکر دارند و روح دارند اگر پیکر باشد و روح نباشد مرده است، نماز هم همین طور است پیکر و روح دارد، نماز زنده میزان اسلامیت یک انسان است و من می ترسم این نمازها ما را به جایی نرساند.
دوستان، نکته ای را غفلت نکرده و بگویم، فقط قناعت به واجب نکنید، توصیه می کنند در نماز افزایش کمی و کیفی انجام دهید؛ افزایش کیفی، یعنی نماز روح داشته باشد و کیفیت نمازتان آن باشد که پس از نماز لذت این مناجات با خدا را درک کرده باشید و در روح شما حداقل چند ساعتی اثر بگذارد، در چشم و زبان و دست و پای شما و تمام اعضاء شما باید ارتباط با الله اثر بگذارد. اگر این نماز باعث شد که شما در خیابان و بازار و بیابان و همه جا قدمی به سوی