حق دیگری در پیش‌نویس قانون اساسی از مردم ضایع شده است. چه حقی؟ حق عزل نمایندگانی که به مجلس می‌فرستند. اگر مجلس شورای ملی پس از تمام کوشش‌ها و تلاش‌هایی که در صحت و صلاحیت تشکیلش می شود قوانینی را برخلاف مصالح عمومی تصویب کرد، توده‌های مردم باید حق داشته باشند تا مجلس را منحل کنند. این حقی است که خدا و پیامبرش به ما داده است. یکی از موارد امر به معروف و نهی از منکر همین است.
اگر مجلس شورای ملی یا نخست‌وزیری مرتکب منکری شد مگر نباید او را از آن بازداشت؟ یکی از راه‌های بازداشتن آن‌ها در صورت اصرارشان به ادامه منکر عزل آن‌ها است زیرا این احتمال همیشه هست که نه‌تنها نخست‌وزیر و رئیس جمهور بلکه حتی شورای فقها یا مرجع، مرتکب لغزش و خطا و منکر عمومی شوند. مردم در برابرشان حق نهی دارند، و این حقی است که حتی امیرالمؤمنین علی علیه السلام و امامان ما برای مردم قائل بوده‌اند و وقتی مردم با آنان بیعت می‌کرده‌اند در برابر مردم ملتزم می‌شده‌اند که به قرآن و سنت عمل کنند.
اگر چنین شرطی نبود و مردم چنین حقی را نداشتند پس این قرارداد بیعت چه بود؟ یعنی عامه مردم باید ناظر باشند بر کار امیرالمؤمنین و مواظب باشند که به قرآن و سنت عمل می‌کند یا نه؟ این حق بزرگی است که عامه مردم دارند مثلاً اگر رییس جمهور بد درآمد آیا بگذارند 4 سال بماند؟ نه، مردم باید او را برکنار کنند. باید مجلس شورای اسلامی ای باشد که او را برکنار کند این حق برای مردم باید باشد.
این حق عزل را چه در قانون اساسی بنویسند و چه ننویسند ائمه طاهرین و پیامبران آن را به مردم داده اند. باید شرط بیعت هم مطرح باشد و حق اعتراضی در قانون اساسی ثبت شود این حق مردم را هیچ‌کس نمی‌تواند از آنان سلب کند و تعطیل بردار هم نیست. اگر قانون اساسی تمامی نهادها و روش‌ها و حقوق اسلامی را در خود منعکس و ثبت کند قابل تصویب و احترام است و عمرش دراز است.
خداوند به همه ما درایت و بصیرت و هوشیاری و صمیمیت و اخلاص عنایت کند و ما را در تدبیر امور جامعه موفق و منصور نگه دارد.
والسلام علیکم