وقتی به مدینه وارد شد نخستین کاری که کرد بنای مسجد بود. باز یک پایگاه تبلیغاتی، یک پایگاه برای مبارزه اعتقادی. مسجد اولین مؤسسه دولت است. دولت بدون مکتب و بدون اعتقاد دولتی طاغوتی می‌شود که شبیه دولت‌های جاهلی است، ابتدا باید مسجد درست بشود. اما می‌دانید آن مسجد در کجا درست شد؟ در خانه یک سرمایه‌دار؟ در زمین یک فئودال؟ در مغازه یک بانکدار رباخوار؟ نه، در زمینی که مال دو پسربچه یتیم بود همان گونه که مؤسس آن دولت و رهبران نهضت یک یتیم بود، همان گونه بنای مسجد و شالوده دولت اسلام در سرزمین مستضعف ترین عنصر یعنی یتیم بی‌سرپرست بنیان نهاده شد.
پیامبر این زمین را از آن‌ها خرید و خودش پیش از همه دست‌به‌کار شد و مانند یک کارگر شروع به بنای مسجد کرد. مؤمنین وقتی دیدند پیامبر خودش شروع کرده کار می‌کند و سنگ برمی‌دارد و خاک می‌کشد آمدند و شرکت کردند. اما چه کسانی فعالانه در بنای مسجد شرکت کردند؟ کسانی که پیش از همه به اسلام ایمان آورده بودند: علی‌بن‌ابیطالب و عمار یاسر.
کسانی که از درون جامعه جاهلی به اسلام گرویدند و بعد هجرت کردند به یک کل منسجم متمایل نبودند، بلکه قشرها و طبقاتی بودند که در جامعه پیش وجود داشتند.
اینک همه آن‌ها در دولت جدید وجود دارند. عمار یاسر سنگ برمی‌دارد و سنگ حمل می‌کند و بیش از همه کوشش و تلاش