به زیر شکنجه می‌بردند، حتی در فعالیت تبلیغاتیشان به افتراء و تهمت و دروغ متوسل می‌شدند و با همه نیرنگ‌ها به شایعه‌پراکنی و به سم‌پاشی دست می‌زدند اما باز عاجز از این بودند که در برابر آن نهضت عظیم اعتقادی و در برابر آن دعوت پرشکوه مقاومت کنند.
مسلمانان را شکنجه می‌کردند تا در بوته شکنجه بیازمایند که تا چه میزان به این آئین و به این توحید ایمان دارند. همان گونه که سیم و زر را در بوته آتش می‌آزمایند مسلمانان را می‌آزمودند. «فتنه» به همین معنی است. «فتنه» یعنی شکنجه کردن برای آزمایش درجه ایمان. «انّ الذین فتنوا المؤمنین و المؤمنات» (سوره بروج آیه 10).... کسانی که مردان مؤمن و زنان مؤمن را شکنجه کردند...
اما مسلمانان از بوته آزمایش و زیر شکنجه سرافراز و استوار بیرون می‌آمدند و هر روز مخالفان عقب می‌نشستند و مسلمین بیشتر می‌شدند و پیش‌تر می‌رفتند. اینجاست که خداوند منع کرد مؤمنین را از این‌که اسلحه بردارند و با کفار بجنگند. زیرا که در میدان کشمکش عقاید و مکاتب، دین حق اسلام پیروز است. این‌که مستشرقین و استعمارگران می‌گویند اسلام به زور شمشیر پیش رفت یک دوره طولانی تاریخ اسلام را ندیده می‌گیرند که در آن اسلام از هرگونه برخورد خصمانه و مسلحانه پرهیز کرد و این کفار بودند که به روی اسلام و مبلغانش اسلحه کشیدند.