جانداران روح ندارند. ما از کجا می دانیم که گیاهان و یا پرندگان و سایر موجودات غیر از انسان، روح ندارند؟ ما می گوییم در قرآن برای دیگران سخنی از روح نرفته است البته یادتان نرود که روح خدایی را می گوییم "و نفخت فیه من روحی". روح منتسب به خداوند است؛ روحی که از آن کارهای خدایی سر زند و خیر و شر را بشناسد، اختیار و انتخاب آزادانه و خلاقیت و ابتکار داشته باشد. وقتی آیه «انشأناه خلقا اخر» و آیات دیگر مربوط به آفرینش انسان را با هم مقایسه می کنیم استنباطی برای ما پیدا می شود و آن اینکه روح مخصوص انسان است البته روایات فراوانی در این زمینه وجود دارد.
سوال 5: در عبارت احسن الخالقین این فکر به نظر می رسد که مگر بجز خداوند تبارک و تعالی خالق دیگری هم هست که او احسن آنهاست؟
ج- بله همه شما انسان ها خالقید. خلاقیت از صفات انحصاری خداوند نیست، سرچشمه هستی فقط اوست اما تغییر دادن را ما هم می توانیم انجام دهیم حتی حیوانات و گیاهان هم تغییراتی می دهند ولی ما آگاهانه و آنها از روی غریزه انجام می دهند.
سوال 6: اینکه می فرمایید حیوانات فاقد روح می باشند آن سگ را در ماجرای اصحاب کهف چگونه توجیه می کنید و آن پرندگان را در ماجرای اصحاب فیل. بالاخره آن ها هم کار خلیفه الهی می کردند یا یک وسیله بودند؟ در آیه سوره مومنون چرا افعال جمع آمده است؟ «ثم خلقنا...»
ج- خداوند درباره کارهای خودش ضمیرهای متکلم من و ما و یا ضمیر غایب او به کار می برد، هر کدام در حال متناسب با آن الهامی که خدا می خواهد بدهد می آید. هرجا که می خواهد بگوید انسان، تو مستقل از خدا نیستی و فانی در خدا هستی "ما" به کار می برد و هرجا می‌خواهد به انسان بگوید مستقل از خدا