نیستی ولی در عین خدا هم نیستی آن وقت "من و تو" می‌گوید و هرجا که می خواهد بگوید این خدا برای تو هم شهادت است و هم غیب، وقتی می‌گوید انسان، یادت باشد در عین حال میان تو [و] او حجاب ها آویخته است آن وقت "غیب" مطرح می شود. «الذین یومنون بالغیب و...»
سوال 7: با این همه ارزشی که قرآن و اسلام برای انسان قائل است و او را تا اوج قله خلیفه الهی بالا می برد چرا در جای دیگری او را ظلوم، جهول، کفور و ضعیف توصیف می کند؟
ج- برای اینکه می بینیم، شما هم هر دو جنبه را می بینید. هم انسان خلیفه الله را می بیند که در اوج تقرب الی الله قرار دارد و در راه خدا به سوی خدا پر تلاش و کوشش حرکت می کند و هم انسانی را می بیند که «ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلينَ- أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» است بنابراین چون پلنگ متکبر و خودپرست است، چون روباه مکار و نیرنگ باز است، چون خرگوش گوش خودش را به هر چیزی می سپارد و چون زنبور نیش می زند و...
حال می فرمایید این ظلوم چیست؟ این آدم والاترین جهلش این است که قدر خودش را نشناخته و خیال کرده که یک حیوان اقتصادی مصرفی است. این ضعیف نیست که در برابر نفس عماره اش و هوی و هوس های سرکش خوار و زبون است؟ آیا این کفور نیست که قدر قدرت را ندانسته و نعم الهی را ناسپاسی کرده است؟ در عین حال همین انسان دارای استعداد پرش به سوی خداست وقتی می پرد آنجا می پرد که پر جبرئیل هم می سوزد.
والسلام
واحد آموزش