کشور هند و پاکستان ایجاد گردیدند. پاکستان از دو جناح شرقی و غربی تشکیل می شد که بیش از یک هزار مایل با یکدیگر فاصله داشتند. در ابتدا مردم و رهبران دو جناح ظاهراً اختلافی با یکدیگر نداشتند ولی کم کم مسائلی پیش آمد که باعث دور شدن تدریجی دو سوی پاکستان از یکدیگر گردید. درنتیجه رهبر جدیدی به نام شیخ مجیب الرحمان در پاکستان شرقی به پا خواست و چند روز بعد از استقلال بنگلادش در 16 دسامبر 1971 شیخ مجیب الرحمان که در پاکستان غربی زندانی بود توسط ذوالفقار علی بوتو که زمام امور پاکستان را از یحیی خان تحویل گرفته بود آزاد و در اواسط ژانویه به بنگلادش بازگشت و به عنوان ریاست جمهوری برگزیده شد.
وی شروع به اقدامات نمود و احزاب سیاسی را منحل و فقط به حزب عوامی لیگ اجازه فعالیت داد [و] حکومت تک حزبی در کشور برقرار گردید. ضعف های حکومت مجیب الرحمان از جمله دیکتاتوی، فساد و رشوه و نزدیکی بیش از حد به هند و... باعث شد تا در سال 1975 عده ای از افسران ارتش او را به قتل رسانده شخص دیگری را به ریاست جمهوری برگزینند. وی که معروف به دوستی با غرب بود، بعد از سه ماه در سوم نوامبر 1975 توسط عده ای از افسران ارتش که طرفدار مجیب الرحمان بودند از کار برکنار گردید ولی هنوز سه روز از به قدرت رسیدن این افسران نگذشته بود که هفت نوامبر 1975 کودتای دیگری به وقوع پیوست و این مرتبه افسران ارتش یک قاضی بازنشسته را به ریاست جمهوری برگزیدند. سرلشکر